Müşahedetullah ve Rüyetullah (hususi ve özeldir)

02:10 Durup dururken ağlar insan..niye ağladığını da bilmez. Kalırsın derde, ağlarsın.. Tespit ve teşhisimi söylüyorum..Niçin ağlarsın bilemezsin..Ağlar deli gönül ağlar.. Niçin ağlıyorsun? Bir bakıyorsun ki kendini herkesten yalnız hissediyorsun.. bazen bu ağlamayı ben ağladığımı zannediyorum. Cesed, beden, ruhun kendisini farkettiğini farketmiştir, ruh beni bırakacaktır diye ondan ağlıyor. Bu yetimane bir hüzündür şarkı türküler bunu işletir. Rahimane hüzün ise; beden nasıl farkedildiğini istemez, ruhça farkedildiğini istemez, farkedildiğini farkettiği zaman ağlar.. o zaman bu ağlamak nefsanidir.. işte biraz önce söylediğimdir.. Üstad mahzunane bir hüzündür, ayrılıktan gelen bir hüzündür, firaktan gelen bir hüzündür der. Ama bazen böyle taa arkadan taa derinlerin derinlemesinden gelen bir ağlama sesi var hüzünü dışarıya taşır.. O ise nereden kaynaklanıyor? Allah’a adeta diyor ki o ağlama ile; ya Rabbi ben ruhum, senin Zatının bir nuruyum ruhumdan üfledin ruhunuzu ben o’yum beni kendinden ayırdın beni susuz çöllerde kimsesiz vadilere beni bıraktın ondan dolayı ağlar. Bunu farkeden.. hiçbiriside sen değilsin işte biraz önce anlattığım iki senaryoda sen değilsin.. bunun dışında olan bir sen.. sende şaşkınsın.. Çünkü benim nefsim diyen benim ruhum diyen o sensin.. Rabbine karşı; Ya Rabbi beni ruhundan üfledin, üflenen birşeyim ben.. ve o hüzünane hüzün ruhumdur.. mahsunane hüzün ise ayrılıktan gelen o da nefistir. Ama bir ben vardır benden bunlardan daha apayrı.. garib bir hüzün var onda.. nasıl bir hüzün var? O uyandığı zaman, ki bu ikisinide farketmiştir..05:32.. fikir konuşurken ateş basar, derinlemesine bedenden uzaklaştıkça üşür adam, üşüyorum der..Yani o ben olan ben zatîyle mülaki olmaya başladığı anda üşümeye başlar…06:28